Autor „Namiętnego małżeństwa” stawia tezę, że powszechny problem niskiego pożądania w wieloletnich związkach bierze się w znacznym stopniu z braku chęci do „chcenia” partnera/partnerki. Pragnienie konkretnych zachowań seksualnych nie jest tym samym, co pragnienie osoby. Jak w opisywanym przez Davida Schnarcha przypadku Carol i Warrena, spadek zainteresowania seksem po stronie męża wiązał się z wzrastającą rolą, jaką żona odgrywała w jego życiu. Powielając niejako schemat swojej relacji z uzależnioną od alkoholu matką, Warren próbował „zaizolować” się przed bólem, jakiego mógłby doświadczyć w wypadku odejścia/śmierci żony, którą jednocześnie coraz bardziej kochał i szanował. Wybrał więc wycofanie zamiast zaangażowania. Jak pisze autor „osoby, które nie chcą chcieć, nie są w stanie znieść bezbronności wpisanej w świadomy wybór partnera”. Na pierwszy rzut oka taka diagnoza wydaje się absurdalna: skoro kogoś kochamy, jak to możliwe, że jednocześnie próbujemy się przed nim „ukryć”? Kluczem jest omawiana przez Schnarcha teoria różnicowania, czyli zachowywania niepowtarzalnego, unikalnego „ja” w relacji z kochanymi osobami.